Jeszcze dzień życia

O KSIĄŻCE

Przez trzy miesiące w 1975 r. Ryszard Kapuściński obserwował kres epoki kolonialnej oraz początki wojny domowej w Angoli. Widział masowy i pospieszny exodus Portugalczyków z Luandy; ryzykując życiem, wyruszył do przyfrontowych posterunków komunistycznej organizacji MPLA; był świadkiem ogłoszenia niepodległości kraju. W książce Jeszcze dzień życia, wydanej rok później w Polsce, opisał chaos i okrucieństwo wojny, ludzkie tragedie i nadzieje, ujawniając wielki talent literacki.

Po światowym sukcesie Cesarza i Szachinszacha również ten reportaż został przetłumaczony na liczne języki obce i zyskał recenzje, które podkreślały przede wszystkim jego wybitne walory artystyczne.

W Angoli zaś MPLA zaprowadziła krwawe i dyktatorskie rządy, a wojna domowa trwała aż do 2002 r., pochłaniając ponad pół miliona ofiar.

Pierwszorzędna kronika, która lepiej informuje czytelników o Afryce i jej mieszkańcach niż wiele grubych ksiąg o tym kontynencie – i do tego robi to w pasjonujący sposób.                                                                            („Die Zeit”)

Jeszcze dzień życia - fragment

O AUTORZE

Ryszard Kapuściński (ur. 1932 w Pińsku, zm. 2007 w Warszawie), polski reporter, korespondent zagraniczny i wojenny Polskiej Agencji Prasowej,  pisarz, poeta i fotografik.  W latach 1951–1955 studiował na Wydziale Historii Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1955 r. pracował w redakcji  "Sztandaru Młodych", potem (od 1958 r.) w redakcji "Polityki"; od 1962 do 1980 r. korespondent PAP w Afryce, Azji i Ameryce Łacińskiej. Zastępca redaktora naczelnego (1972–1974) miesięcznika "Kontynenty". Od 1975 r. publikował swoje najważniejsze książki w odcinkach w tygodniku  "Kultura" i od 1989 w "Gazecie Wyborczej". Autor reportaży literackich, w których przedstawiał przemiany społeczne i ustrojowe, przewroty polityczne i konflikty zbrojne, mechanizmy funkcjonowania i upadku dyktatur.  Międzynarodową sławę przyniósł mu zwłaszcza Cesarz. W Lapidariach (6 tomów), zamieścił wiele przemyśleń o charakterze filozoficznym, osobistych refleksji o pisarzach, o współczesnym świecie, o własnej twórczości. Wydał też dwa zbiory poezji i albumy fotografii Z Afryki i Ze świata. Został uhonorowany w 1999 r. przez polskie środowisko dziennikarskie jako Dziennikarz Wieku. Był kandydatem do Literackiej Nagrody Nobla.