Busz po polsku

O KSIĄŻCE

Wznowienie pierwszej książki przyszłego autora Cesarza z 1962 roku, jedynej książki w jego dorobku w całości traktującej o Polsce. Edycja wzbogacona – w stosunku do pierwszego wydania – o napisany w połowie lat 80. XX w. tekst zatytułowany Ćwiczenia pamięci. Autor, wspominając dzieciństwo, które przypadło na czas wojny, wyznaje: „Kiedy skończyła się wojna, znałem tylko piekło”. 
Akcja reportaży składających się na Busz po polsku rozgrywa się w latach 50. i 60., na prowincji, w Olecku, w Puszczy Białowieskiej, nad Narwią, w okolicach Brodnicy, pod Mławą, we wsi Grunwald, w Pratkach koło Ełku, krótko mówiąc – gdzie diabeł mówi dobranoc. Ich bohaterami są: dwie Niemki uciekające z domu starców w Szczytnie, flisak, stróż nocny, małorolny chłop klepiący biedę, robotnicy sezonowi, studenci wyrzuceni z uczelni, którzy nie chcą wracać z Warszawy do swoich rodzinnych miasteczek i wsi, ludzie bez stałego adresu. Ale także inżynier, nauczyciel historii, student SGPiS nazwiskiem Piątkowski, który jest rekordzistą świata w rzucie dyskiem, młodzi mężczyźni odbywający służbę wojskową. Ozdobą tomu są reportaże Danka i Sztywny, które wydają się być niemal gotowymi scenariuszami filmowymi. 

O AUTORZE

Ryszard Kapuściński (ur. 1932 w Pińsku, zm. 2007 w Warszawie), polski reporter, korespondent zagraniczny i wojenny Polskiej Agencji Prasowej,  pisarz, poeta i fotografik.  W latach 1951–1955 studiował na Wydziale Historii Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1955 r. pracował w redakcji  "Sztandaru Młodych", potem (od 1958 r.) w redakcji "Polityki"; od 1962 do 1980 r. korespondent PAP w Afryce, Azji i Ameryce Łacińskiej. Zastępca redaktora naczelnego (1972–1974) miesięcznika "Kontynenty". Od 1975 r. publikował swoje najważniejsze książki w odcinkach w tygodniku  "Kultura" i od 1989 w "Gazecie Wyborczej". Autor reportaży literackich, w których przedstawiał przemiany społeczne i ustrojowe, przewroty polityczne i konflikty zbrojne, mechanizmy funkcjonowania i upadku dyktatur.  Międzynarodową sławę przyniósł mu zwłaszcza Cesarz. W Lapidariach (6 tomów), zamieścił wiele przemyśleń o charakterze filozoficznym, osobistych refleksji o pisarzach, o współczesnym świecie, o własnej twórczości. Wydał też dwa zbiory poezji i albumy fotografii Z Afryki i Ze świata. Został uhonorowany w 1999 r. przez polskie środowisko dziennikarskie jako Dziennikarz Wieku. Był kandydatem do Literackiej Nagrody Nobla.