Wojna domowa

O KSIĄŻCE

Publikacja stanowi drugą część Corpus Caesarianum – zbioru dzieł historycznych autorstwa Gajusza Juliusza Cezara oraz jego kontynuatorów – i zawiera opis walk o władzę w imperium rzymskim w latach 49–45 p.n.e. Główną częścią tomu jest Wojna domowa, napisana przez samego Cezara. Po Wojnie gallickiej (Bellum Gallicum) to drugie dzieło, w którym zrelacjonował on – subiektywnie, ale dokładnie i szczegółowo – dzieje prowadzonych przez siebie walk. Przekraczając w 49 r. rzeczkę Rubikon, wtargnął na czele legionów do Italii, rzucając wyzwanie Senatowi republiki i swemu rywalowi, Pompejuszowi Wielkiemu. Po paru latach zmagań stał się jedynowładcą imperium rzymskiego z uprawnieniami dyktatorskimi. Niedługo potem zamordowany, nie zdołał ukończyć spisywania relacji ze swych kampanii wojennych. Uczynili to nieznani nam z imienia autorzy, zapewne jego dawni oficerowie. Niniejszy tom zawiera również ich teksty – są to: Wojna aleksandryjska, Wojna afrykańska i Wojna hiszpańska, które relacjonują kampanie Cezara od pobytu w Egipcie, gdzie wsparł w walce o tron królową Kleopatrę, po ostateczne zwycięstwo nad przeciwnikami w bitwie pod Mundą  w Hiszpanii.

Całość Corpus Caesarianum to efekt wieloletniej, ogromnej pracy profesora Eugeniusza Konika i Wandy Nowosielskiej, dzięki której czytelnicy otrzymują jednolite pod względem translatorskim i naukowym opracowanie dzieł Cezara i jego kontynuatorów.

O AUTORZE

Gajusz Juliusz Cezar (100–44 r. p.n.e.), rzymski wódz i polityk, także mówca i pisarz. Od lat siedemdziesiątych I wieku p.n.e., dzięki zdecydowaniu, szybkości działania i talentom wojskowym, zdobywał coraz większe znaczenie w republikańskim Rzymie. W 60 r. zawarł układ z Pompejuszem i Krassusem o współdecydowaniu w sprawach państwa (tzw. I triumwirat). W latach 58–51 podbił Galię, a w 49 r. wkroczył na czele legionów do Italii, rozpoczynając wojnę domową. Pokonał w niej Pompejusza i objął w Rzymie władzę dyktatorską. Wprowadził w państwie kalendarz wzorowany na egipskim (w XVI w. skorygowany, obowiązuje dziś powszechnie w świecie). Był też autorem relacji ze swych kampanii wojennych: Bellum Gallicum i Bellum civile. W idy marcowe 44 r. p.n.e. został zamordowany w sali posiedzeń senatu. Jako jedynowładca Rzymu położył fundament pod nowy ustrój tego państwa – cesarstwo, a jego przydomek (Cezar) stał się tytułem władcy.